Ik heb ik gekozen voor de Nachtwacht van Rembrand. Ik heb hiervoor gekozen omdat ik zeer recent het Rijksmuseum heb bezocht, en daar hangt de nachtwacht. En als je dan in het Rijksmuseum bent, moet je natuurlijk wel de nachtwacht hebben gezien. Ik was nog nooit eerder in het Rijksmuseum geweest, en het was kort na de grote heropening na de verbouwing. Dus ik ben samen met mijn vader naar het Rijksmuseum geweest en heb daar toen de nachtwacht eens van dichtbij bekeken.

HET RIJKSMUSEUM.

Soms hoor je van mensen dat ze teleurgesteld zijn na het zien van een heel beroemd schilderij. Zo is een bekende reactie van mensen die de Mona Lisa hebben gezien: het is zo’n klein tekeningetje. Nou, dat kan je van de nachtwacht absoluut niet zeggen, want dat is echt een enorm doek. En prachtig geschilderd ook. Op het doek staat de schuttersgilde van Frans Banning Cocq. In de tijd dat de opdracht om het schilderij te maken en de opdracht in uitvoering was (1639-1642) organiseerde vrijwilligers, op de manier van de beroepsgilde, zich in burgerwachten. Deze burgerwachten werden ook wel schutterscompagnieën genoemd waren om in tijden van oorlog of oproer in actie te komen om de veiligheid van de republiek te waarborgen. Deze erewachten diende ook als erewachten, zoals ze deden bij de feestelijke intocht in 1638 van Maria de Medici in Amsterdam. Maar de schutterscompagnie van Frans Banning wilde zich dus laten vereeuwigen op het doek, en wie kon dat nou beter dan Rembrand van Rijn. En dus schilderde Rembrand de gilde, het was de grootste opdracht van Rembrand die hij ooit gemaakt heeft, en daarmee ook de duurste. Elke persoon die een duidelijke plaats op het doek wilde moest een hoofdprijs van 100 gulden betalen, dat was een hele smak geld in die tijd. Er is van in ieder geval 16 personen op het doek bekend dat zei die prijs hebben betaald.

REMBRANDT VAN RIJN.

Maar de nachtwacht heet eigenlijk ook helemaal niet de nachtwacht, die naam is pas gegeven aan het doek in 1797, de officiële naam luidt namelijk: de compagnie van kapitein Frans Banning Cocq en luitenant Willem van Ruytenburgh maakt zich gereed om uit te marcheren.

Schutters stukken uit die tijd kwamen vaak stijf over, en op de nachtwacht stonden een hele hoop mensen, dus een hele hoop individuele portretten. Maar rembrand bedacht daar een oplossing voor, in plaats van een doek vol te zetten met allemaal aparte individuele portretten, maakte hij er een doek vol bruisende activiteit van. elk personage op het doek vertoont een vorm van activiteit. De hond die blaft, de kinderen die tussen de mannen door rennen, de tamboer die klaar staat om zijn roffel in te zetten, en de rest van de mannen staat klaar om uit te marcheren. Ook heeft hij gebruik gemaakt van kleur en lichtval. Zo hebben sommige mannen opvallend gekleurde pakken aan, en andere weer donkerdere maar soms met een felle kleurtint erin.  

Ikzelf vind het dan ook een zeer bijzonder en prachtig schilderij. In het rijksmuseum hangt een hele hoop mooie kunst, zowel beelden als schilderijen, maar ook meubilair en wapens als oude pistolen, lansen en zwaarden. Maar van de vele kunst en schilderijen die er hangen en staan, is de nachtwacht vind ik toch wel een van de opvallendste en mooiere werken. Het is terecht het pronkstuk van het museum, en heeft dan ook een zeer mooie plek om te hangen. In de zogenaamde ere galerij van het rijksmuseum, waar de wat bekendere kunstwerken hangen, daar hangt ook de nachtwacht. En op een perfecte plek. Als je door de grote ingang de ere galerij inloopt, zie je hem meteen. De galerij is zo’n 50 meter lang van de ingang tot de grote muur waar de nachtwacht hangt. Het schilderij neemt de hele muur in beslag, het is zo’n groot schilderij. Ikzelf vind het werkelijk een prachtstuk, en ook mede daarom heb ik gekozen om het als onderwerp te gebruiken voor dit verslagje. Ik heb ook nog een recensie over de nachtwacht opgezocht, mocht je die willen lezen, dan kan dat door op deze link te klikken.   http://www.mennoschenk.com/mennoblog/images/recensies_NRP.pdf

er staan meerdere recensies op de site van de link, ik ga mijn mening geven over een van de recensies. de recensie die ik heb gekozen is de eerste die er staat: steeds de Nachtwacht maar altijd weer anders. deze is geschreven door Hans Nauta voor Trouw kunstkritieken. deze recensie gaat over een paar mensen die de nachtwacht besloten na te schilderen, maar hun eigen draai eraan te geven. de eerste persoon besloot dit te doen tijdens de verbouwing van het rijksmuseum, toen werd de nachtwacht verhuisd naar de phillipszaal. maar de verhuizing was een paar keer geofend met replica's. die replica's kwamen daarna dus bij een aantal mensen terecht en die besloten de rembrand te maken in rare varrianten. zo is er een gemaakt met allemaal verschillende bekende vrouwen, i.p.v. de schuttersgilde. en ook een met alleen ogen, zweevend in het niks. en ook een futuristische versie. ik vind het wel grappig dat mensen dit doen, een schilderij namaken is altijd zo basic. maar er je eigen draai aangeven, zo maak je het toch weer origineel.

DUCK-NACHTWACHT.